O dojrzewaniu do nazwania choroby po imieniu, o szukaniu przyczyn. O tym co się dzieje z ciałem. O leczeniu, lekarzach, klinikach. O myślach, z którymi trzeba się zmierzyć, a często bić. Zdarzenia się zderzają ze sobą. To zwykle mnie nie ma. Kumuluje się dziwny czas, zdarzenia zderzają się ze sobą, ocierają, rozciągają orbity w jajo. Trwa moja przerwa, nabieram mocy, ale zdarzenia też nabierają.

Choroba jest klasztorem, który ma swoją regułę, swoją ascezę, swoje cisze i swoje natchnienia. Przepraszam nie obecnosc, nie widze powodu do pisania gdyz nic sie nie dzieje. ale mysle o was,zagladam czytam jak wam sie wiedzie na ile jestem w stanie.