O dojrzewaniu do nazwania choroby po imieniu, o szukaniu przyczyn. O tym co się dzieje z ciałem. O leczeniu, lekarzach, klinikach. O myślach, z którymi trzeba się zmierzyć, a często bić. Zdarzenia się zderzają ze sobą. To zwykle mnie nie ma. Kumuluje się dziwny czas, zdarzenia zderzają się ze sobą, ocierają, rozciągają orbity w jajo. Trwa moja przerwa, nabieram mocy, ale zdarzenia też nabierają.

Poniedziałek, 25 maja 2015. Jak się tak człowiek zapędzi w tych staraniach, myśleniu i kombinowaniu jak tu zrobić, żeby było dziecko, to nagle okazuje się, że nie istnieje nic poza. Ciągle ta sama praca, bo przecież nie znajdę innej skoro zaraz będę w ciąży. Może i poszłabym znowu na jakieś studia, ale jak ja będę z brzuchem na wykłady latać? I milion takich innych pierdół.

Jak ktoś nie umie przyjmować uczuć negatywnych, to będzie miał kłopot z uczuciami pozytywnymi, albo przeżyje je powierzchownie i nigdy nie doświadczy radości czy zadowolenia z siebie. Czwartek, 12 stycznia 2017. 24 tygodnie - newralgiczna granica. Czwartek, 24 listopada 2016. I przede wszystkim dziękuję za mojego SYNA. Tak, to już pewne! Niech ta wdzięczność trwa! .