به تازگی کشف کرده بودم که معادلات ساخته ذهن انسان هاییست که به معجزه اعتقادی ندارند. انسانهایی که تمام زندگیشان خلاصه میشد در یکسری کارهای روزانه و تکراری که سلسله حوادثی از ابتدای تولد تا انتهای حضورشان را بهم وصل میکرد. تقریبا باورم شده بود که دیوانه ام. آری من دیوانه شده بودم. به همین خاطر ریاضیات را کنار گذاشته و شاعری را پیشه کردم.

فندقی که من باشم! تبریک مبهم الملوکی به کلام دکتر شریعتی. از خودم عصبانی ام! ارزو های عجیب و غریبم! داستان یک روانی خوشبخت. بعد از خواندن بسوزان! در لابه لای زندگی. ماجرا های ماهک و باباش. دلنوشته های اقای سر به هوا. من دختری ام در استانه اینده ی مبهم. ودیدن تمام انچه تا امروز ندیده ام. میخواهم ابرک خوبی داشته باشم.

بالاخره تصمیم کبری رو گرفتم. این آخرین پست من در پرشین بلاگ خواهد بود. تشکر ویژه از همه برو بچی که اینجا اومدن و به من لطف داشتن. به عنوان یه یادگاری برنامه دوازدهم رادیو 18 با موضوع ماه رمضون رو اینجا. عذرخواهی ویژه هم از همه اونایی که اینجا نظر گذاشتن و بی جواب موند.

رسید زیر بارون و تو برف رفت. پاسخ به سوالات وبلاگ نویسان. آخرین وبلاگ های به روز شده. زندگی به سبک بیان! خاطرات یک جوجه دکتر. خط خطی های یک شاعرتنها. اینطوری میشه ک دست ودلت به پست زدن نمیره. انگار باحذف شدن وبم ازبلاگفا همه ذوقم کورشده واسه وب نوشتن. ولی شاید با رفتن ب دانشگاه یه وب جدید بزنم. این وبم حس خوبی نداده بهم تاالان. نمیدونم باید دید چه میشه.