روزنوشت های آقای سر به هوا . این صفحه مجازی آینه ای از روزگار زندگی من است و نوشتن بخشی از رسالت من! از بیهوده هایی که گاه و بی گاه سراغ مغزم را میگیرند تا عکس های نیمه جانی که دریچه دوربینم ثبت میکند را در این وبسایت با شما به اشتراک میگذارم . اینجا نارین از دل میگوید. من و کاغذ و قلم.

همچنان که دراز کشیده بودم و داشتم می مردم. من یک سال و شش ماه خندیدم. بهت گفتم خوش تیپ ترین تپلی دنیایی. برای گل سر های رنگی رنگی که میخواستم برایت بخرم نقشه کشیدم. بهت گفتم وقتی تومور بیشعورت را شکست دادی کجاها که نمی رویم. به هیچ کس نگفتم مادرجان بهارم را دکتر یک سال قبل چال کرده. قسم خوردم نگذارم هیچکس چالت کند.

من و کاغذ و قلم. هم اشک و هم لبخند جذابه. همه ی این جذابیت ها دست به دست هم دادن تا اینجا رو بسازم. منشاء غم های گران را بیشتر در وجود خود جستجو کنید. ما در جوار یکدیگر زندگی می کنبم. پس اولین مقصود ما در زندگی این است که به یکدیگر محبت کنیم. و اگر نمی توانی دست کم دیگران را آزار ندهیم. اگر بدنبال فرصت ها بگردیم چند برابر می شوند. و اگر آنها را نادیده بگیریم از میان می روند. انسان دانا به جای آنکه در انتظار رسیدن فرصت خوب در زندگی باشد. خود آنرا به وجود می آورد.

بیچاره چیکار کرده با این قیافه معصومش! والا با این گرونی گوشت گاو. البته این مشکل من با مرغ. کلا وقتی میشینم به مرغ فک میکنم خیری توش نمی بینم! البته فشا.

نوشته شده توسط جلبک خاتون. نوشته شده توسط جلبک خاتون. تینا بیدار شو دیگ دختر دیرت نشه. و سپس خزیدن بیشتر من در اندرون تخت و کشیدن پتو تا حلق سر و خوابیدن و رفتن اون به سمت محل کارش.