قاتل شاخ و دم ندارد! خفه میشوند. اصلا خودم انگار که آنها را خفه کرده باشم. شاید یک طناب قرمز دور گردن همهشان انداخته باشم. خب راستش این اصلا به نظر من اتفاق عجیبی نیست آدم ها همه یک روزی قاتل میشوند. شاید یکی در ده سالگی و یکی دیگر در صد سالگی.

چند روزی است حس می کنم آن سر تیز پرگار شده ام! دقیقا همان جایی ایستاده ام که چند ماه پیش بودم. این بار هم همان جا ایستاده ام! انگار فقط آدم های این بازی تغییر کرده اند. روز رو سیاه شد و شب شرمسار. ساعت ها بدهکارم شدند و دل تنگم بی قرار .

یک یا چند و شاید حتی هیچ کدام از حرف ها چشم نداشتند که چشم هایت را ببینند و بگویند. چشم هایت را که بستی. اتاق با رنگ و بوی گلایول. و تو هنوز می خندیدی.

سرزمین عجایبی است در ذهن خالی من . N در نقش عکاس باشی. بلیط قطار ساعت ۴ بعد از ظهر و. کتاب جیبی او را به آتش کشیده بود. بعد رژش را محکم تر روی لب هایش کشیده بود. لبخندش را دلنشین تر کرده بود. و قهوه را آن مدلی که او دوست داشت درست کرده بود.