Śniło mi się dziś, że pod jednym ze starych wpisów pojawiła się dyskusja w ilości komentarzy czterdziestu. Ktoś sam ze sobą konwersował, komentując już swoje komentarze, miast mojego wpisu treści. I to mnie popycha w refleksji objęcia. Czy sam ze sobą rozmawiam, pisząc tu i teraz, gładkie zdania konstruując, celne myśli łapiąc w słów sidła? Zerkałem co rusz przez okno. Szare niebo, łyse gałęzie poruszane niemrawym podmuchem. Pokaż mi stanik, bom Stańczyk, najmilsza, najsłuższa. Na progu ślad po mnie samym.

Od czasu dodania mojego zaiste soczystego wpisu na na chujni, nic się raczej nie zmieniło. Dwa ostatnie dni to pasmo płaczu, żalu i rozczarowań. Przeprowadziłam się dzisiaj do mamy. rano miałam nadzieję, że będzie dobrze, ale oczywiście nie było.