Miłość to jedyna siła, zdolna przekształcić wroga w przyjaciela. Sobota, 10 stycznia 2015. Nigdy nie uwolnisz się od przeszłości, ona zawsze wraca. Hermiona zamarła z ręką na klamce. Przed oczami stanął jej Andre. Znała swojego syna jak nikt inny na świecie i gdyby miała zdolności plastyczne umiałaby go narysować w pamięci. Dopóki nie spotkała Alessandro, marzyła czasami, że pozna dawcę, ale nigdy nie myślała, że pozna go w ten sposób. Upiła łyk i skrzywiła się lekko.

Sobota, 18 października 2014. Tak, jak mówiłyśmy, udostępniamy Wam artykuł o FanFiction z Cogito. Niedziela, 12 października 2014. Sobota, 11 października 2014. Wywiad z Mary Alice! Udostępnij w usłudze Twitter.

Potrzeba wiele serca, aby tylko trochę kochać. Chcesz dołączyć - kliknij tu! Czwartek, 11 września 2014. Nie wiem jak mam to powiedzieć. Dlaczego to ja zawsze muszę przekazywać takie smutne wiadomości. Nie wiem czym sobie na to zasłużyłam. Po kilku naradach, głębokich przemyśleniach stwierdziliśmy, że czas na zmiany.

Czwartek, 23 kwietnia 2015. To w ogóle nie mieści się w głowie. ale dlaczego on nie ściągnął mi tej maski? Powiedział, że będzie musiał ją mieć przy sobie. A więc o co chodzi? On robi ze mnie idiotkę czy ja coś źle usłyszałam? Odpowiedz do cholery jak do ciebie mówię! Nienawidzę go. Jest psychiczny! I pomiędzy każdym słowem wylewał na mnie coraz więcej .

Chłopak skinał głową i wyszedł. Dziewczyna stała nieruchomo patrząc, jak jej przyjaciel tuli do siebie drobną Gryfonkę. Nie zawracaj sobie tym głowy. To on je sobie zniszczy. Bez Rime jesteśmy niczym! .

Dramione - I will always love you. Niedziela, 30 listopada 2014. Nie, to nie rozdział. To ogłoszenie dla tych co ciągle czekają i tu zaglądają. Przepraszam, że tyle mnie nie ma, ale nie umiem napisać tego 10 rozdziału. Mam ledwie stronę Worda - zdecydowanie za mało, żeby to opublikować. Mój brak weny sięgnął zenitu. Jednak nie myślcie, że was porzuciłam. Myślę o was i o blogu. Staram się w to wierzyć i raz po raz napisać kolejne linijki rozdziału.

Krzyknął, a wokół niego rozeszło się echo. Nie możliwe żeby jej nie było, w końcu dochodziła pierwsza w nocy, a ona nigdy nie wracała późno. Rozejrzał się, aż w pewnym momencie jego oczy dojrzały jakiś kształt na kanapie. Na ten widok jego serca załomotało, a on sam ruszył w tym kierunku. Hermiono przepraszam za to co wtedy powiedziałem, ja naprawdę wszystko napraw. - urwał w połowie dania bo zauważył jej rękę leżącą na stoliku obok. Wokół niej tworzyła się kałuża krwi.