Mam przed sobą zaświadczenie lekarskie. Zespół Aspergera do różnicowania z autyzmem dziecięcym. Po prawie 2 latach ława przysięgłych ustaliła wyrok. Codziennie mijam dziesiątki rodziców z małymi dziećmi. Uśmiechnięci, zadowoleni, zagadani ze swoimi maluchami. Lepią bałwany, wożą dzieciaki na sankach, odkopują przysypane huśtawki, kamią gołębie na rynku.

A gdzie głaskanie po głowie? Gdzie pomoc w postaci unicestwienia całego złego świat! Był więc foch, był płacz, było nawet rozczarowanie. To ja zadzwoniłam, to ja umówiłam się. To ja wczoraj poszłam do lekarza. Bo wiesz, że o Tobie piszę. Wszak mało subtelnie przygnałam tu Ciebie, abyś to przeczytała! Nie mogę Tobie powiedzieć tego osobiście, no bo jak? Miałabym przyznać się do błędu? Zakochałam się w całej płycie.

Dąż do tego co w oddali, zachwycaj się codziennością. Zbieżność z rzeczywistością miejscami przypadkowa. Środa, 12 sierpnia 2015. Nie jest dobrze z tym upałem. A jeśli sytuacja się nie zmieni, to lada moment nadejdzie krajobrazowa jesień. Drzewa nie tyle usychają, co są wypalone słońcem. To samo dzika róża! Na dwóch wiązach w okolicy domu jest więcej żółtych liści niż zielonych.

Hmmm, właśnie zdałam sobie sprawę, że właściwie mogę pisaniu temu poświęcić nieco więcej czasu, niż mi się pierwotnie wydawało. Więc może o Dniu Mamy i Taty w przedszkolu jeszcze? Tak czy inaczej - było pięknie. Jestem dumna z mojego dziecka, nie tylko dlatego, że pięknie wystąpiło, ale tak całościowo, tak do granic. Wiem - odpowiada dumnie nieMała Wu.

Czasami jest to kwestia nastroju, ryku duszy przybitej, albo po prostu tak zwanego natchnienia. Czasami aby wpisac porządną notkę na blogu trzeba się solidnie napocić, a czasami linie tekstu pojawiają się prawie same pod palcami stukającymi w klawiaturę. Pisałem dla siebie i dla Ciebie, kimkolwiek jesteś. Potem wpadam do pobliskiej kanap.