Wyszeptała, jednak na tyle głośno by robot mógł usłyszeć. Odwrócił się na pięcie w jej stronę, wskazał ludzkim okiem na tace z lekami w metalowych dłoniach. Gdyby pół-robot posiadał promienie w oczach, jak pewna kosmitka, taca z wodą i pigułkami zostałaby właśnie podpalona. To tylko dowód jeden dowód jego zdenerwowania i wielkiej troski o brata z wyboru. Mechanicznym palcem wystukiwał rytm, bardzo denerwujący.

Rozdział 5 - Gra słowami, nazywana potocznie kłamstwami. Wiesz Nie chciałbym być wścibski, ale. Co ty tu tak właściwie robisz? Spytał Wally, spoglądając w stronę Julii z widocznym zaciekawieniem. Dziewczyna zwróciła się ku niemu z obojętnością wymalowaną na twarzy. Zagryzła swe wargi, lecz on nie wychwycił jej gestu. Zdenerwowanie dawało o sobie znać, jednak wśród ogólnego popłochu jakby rozpływało się w powietrzu. No kuźwa, no! Przemknęło jej przez myśl.