Smutno jest, kiedy ktoś odchodzi. Bardzo smutno ;-; Tak Sensei, to Twoja wina! Przynajmniej jest już po egzaminach, ale nadal mimo wszystko u mnie czuć presję. Jednak życie biegnie do przodu, a Uchiha Itachi nigdy się nie zatrzymuje.

Kiedy się obudziłem, początkowo nie czułem nic. Zupełna pustka wypełniała mój umysł, który wydawał się oczyszczony ze wszystkich problemów codzienności. Było to uczucie przyjemne, a że nie spodziewałem się dosłownie niczego, żaden lęk nie przeszywał mojego serca. Po kilku minutach, gdy powieki rozkleiły się już na dobre, dotarło do mnie, że cały czas wpatruję się w biały sufit. Jeszcze niewiele do mnie docierało. Ocknąłem się, a przy moim łóżku stała, wy.

Niedziela, 26 października 2014. Czemu Itachi-kun ma takie rany na plecach? Szepnęła jedna z dziewczyn. Mruknęła Sakura do siebie z obrzydzeniem. Spytajcie się Sakury-powiedział złośliwie Dei. Siedział na schodach uśmiechając się szatańsko. Nagle wodny wąż otoczył ją.

Zdjęcia są wykonane aparatem cyfrowym Olympus SP-600 UZ. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i wykorzystywanie moich zdjęć.