Od ostatniego wpisu minęło trochę czasu, w którym moje życie ulegało nieustającej transformacji. Niby ciągle tak samo, to samo mieszkanie, takie samo przedszkole dziecka, te same obowiązki codziennie. Ale z każdym dniem coraz więcej siły. Pomimo trudności typu zawartość portfela, nie żałuję podjętych kroków i decyzji. Pewne etapy już są za nami, tak , jak przy przeżywaniu żałoby. Są stopnie, których nie da się ominąć.

O tym jak komplikować sobie życie, mogłabym pewnie napisać podręcznik. Jednakże o tym nie dziś. Dzisiaj żyję jeszcze w przekonaniu, że to co zrobiłam jest bardzo logiczne, dojrzałe, odpowiedzialne, ba! Ja się cieszę, że coś się ruszyło. Mieszka się fajnie, odpoczywa jeszcze lepiej, ale pieniążki na drzewach jeszcze nie rosną, a ja jak już tu jestem, mogłabym odłożyć cokolwiek. Dziś, sprzątając kuchnie dużo myślałam nad tym co się właściwie w tej chwili dzieje, a dzieje się trosz.