سمفونی نجس ذهن یک قدیسه. اینجا که من ایستاده ام. 1 این روزها خبری نیست.

داشتم خودم را تماشا می کردم . پاهایم را انداخته بودم روی پاهایم و با اعتماد به نفس داشتم حرف می زدم . گونه هایم از خجالت سرخ نبود و از نگاه کردن به چشم های کسی که روبرویم نشسته بود هم ابایی نداشتم . در فضای مجازی گاهی اتفاقاتی رخ می دهد که آدم صورتش تبدیل به دو نقطه خط صاف می شود. پسری عکس خودش را برش داده و گذاشته بود کنار عکس یک دختر .

سر کوچه ی فروردین پلاک یک. سر کوچه ی فروردین پلاک یک. نامه ها مون به خدا. شاید اینجا دفتری از خاطراتم باشد. دفتری از حرف های این دل. می نویسم هر چه می خواهم بگویم. ماه باش برای مردمی که مثل جزر و مد می گذرند. رویای غیر ممکن ها نام ویژه ای دارد که به آن امید میگوییم. این وبلاگ را دنبال کنید.