به پایان آمد این دفتر . شروع شد لکن آن دفتر.

همچنان که دراز کشیده بودم و داشتم می مردم. من یک سال و شش ماه خندیدم. بهت گفتم خوش تیپ ترین تپلی دنیایی. برای گل سر های رنگی رنگی که میخواستم برایت بخرم نقشه کشیدم. بهت گفتم وقتی تومور بیشعورت را شکست دادی کجاها که نمی رویم. به هیچ کس نگفتم مادرجان بهارم را دکتر یک سال قبل چال کرده. قسم خوردم نگذارم هیچکس چالت کند.

ماسیده بودیم به دیوار بتنی بغل خونه و داشتیم رفت و اومد دختر دبیرستانی همسایه رو دید میزدیم که یهو دلبر مث اجل معلق سر رسید و چش توو چش شدیم باش. حس کردیم داریم غرق میشیم توو دریای چشاش. رفته بودیم روو مود بی حرفی. چشاش سگ داره توله سگ! دلبر سیب دارد ۹. حسین ساقی دو روزه از زندون آزاد شده.

من بین نوشته هایم هستم. از هنرم یه انگشت میریزه.