اینجا چراغی روشن است! اینجا چراغی روشن است! نظرات تون رو اینجا می خونم و جوا. ساده تر از عضو دگر بود. مویی که بر اندام تو دیدیم. که جام می لب بر لبت گذارد و قالب تهی کند. خوب شد بر توبه آمد آفت مینای ما. مرحمت کن و تا پای خ م بیا. و ما هم شکسته ایم. که جان دادنم از غم شده نزدیک.

نوشتن و خواندن فرصتی ناب است برای اندیشیدن . با آن هجای کشیده آخر و طنین خیال انگیزش. کلا امید برای مینو دیری نمی پایید. همیشه منتظر ناراحتی بود و نمی دانم چرا.

ای در غبار غربت قربانی. اول تاثیر آب و هوا در تحولات سیاسی کشور. دوم فرهنگیان خنثی و هنرمندان بیب ته. دلم میخواد واسه اونایی که میگن ما سیاسی نیستیم و خوشمون نمیاد و اهل این حرفا نیستیم بگم که اتفاقا ببعی هم هیچ دیدگاه سیاسیای نداره.

یادداشت های یک چای به دست. طعم یک سینمای اصیل! .

تراویده های مغزی یک دخترک لبخند به لب. چند باری نوشتم و پاک کردم. اولش خواستم رمان رو نیمچه خلاصه ای بکنم و چند تا بند خوبشو تایپ کنم. من اونقدری ادبیاتم خوب نیست که از این رمان بنویسم. و دید چقدر سیمین دانشور جلو تر از زمان خودش بوده. و اینکه با توصیف خوبش به زن ها یاد میده ارزششون چقدر زیاده. به امید یک هزار و سیصد و خوشبختی. به امید ۳۶۵ روز شادتر.