در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی دارند اجداد خوش سلیقه ما به زن مهربانو میگفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند و به مرد مهربان میگفتند به معنای نگهبان مهر. با نام مهربان می نویسم. باشد که از دریچه ی این نام مهربان باشم. شرافت از دست رفته ی من. من از این رویای با تو خوشم. یادته همش بهم میگفتی که فراموش کردن آسونه. So close , so far. ارزش شادی به عکسای رنگی نیست.

همچنان که دراز کشیده بودم و داشتم می مردم. من یک سال و شش ماه خندیدم. بهت گفتم خوش تیپ ترین تپلی دنیایی. برای گل سر های رنگی رنگی که میخواستم برایت بخرم نقشه کشیدم. بهت گفتم وقتی تومور بیشعورت را شکست دادی کجاها که نمی رویم. به هیچ کس نگفتم مادرجان بهارم را دکتر یک سال قبل چال کرده. قسم خوردم نگذارم هیچکس چالت کند.

Pain demands to be felt . تا همین لحظه ک مینویسم درگیر طرح ایده بازار بودم. امیدوارم خوب از اب دراد. کمی از امتحان شنبه رو خوندم اما ب درد عمم میخوره در واقع. بعد اینکه بابا اینا خ ذوق کردن. حس میکنم خعلی بیشعورم و اصن شرایط خانوادمو درک نمیکنم نمیدونم چرا.