ذوقم به سمت عقیم شدن میرود. با شتاب تندشونده! عدد ۷ رو بسی میدوستم.

اینجا بلد نیستم ادبی و باکلاس و سنگین بنویسم. جای این ها روی کاغذ است. اینجا بلد نیستم ادبی و باکلاس و سنگین بنویسم. جای این ها روی کاغذ است. صبح روز بیست و هشتم. پاسخ به سوالات وبلاگ نویسان. آخرین وبلاگ های به روز شده. صبح روز بیست و هشتم. پنج ماه از آن ترس بزرگ.

حداقلش این است که یکی را دوست داری که روزی به او می رسی. حداقلش این است که یکی را دوست داری که روزی به او می رسی. یه کوچولو اینفورمیشن درباره لولا پالوزا. اینجا نه از کسی نوشته میشود و نه برای کسی. روزی که دیگر صبحی وجود نخواهد داشت . پلی باشد که جمعه را.

خط خطى هاى خانوم ى. و به دیوانه های این شهر یکی اضافه میشود . انکه زیر پا میگذاری اش. روزى که دیگر صبحى وجود نخواهد داشت. اینجا نارین از دل میگوید. دست خاطراتمان را رها میکنی. که چند خیابان ان طرف تر دست زنی دیگر را بگیری. شبهای بارانی چتر را از سر من برمیداری. که هنگام قدم زدن بر روی سرش بگیری. رو به رویش می ایستی. که از داستان عشق برایش بگویی. م ن خودم میمیر م .