양미경 and 허영생 and 이영애. کسیست که پستهارا میخواند ولی. بچه ها بعد از خوندن پستا نظریادتون نره لطفا.

گاهی وقتا دل آدم حرف داره. حرفایی که با زدنشون راحت میشه آدم. میخوام اینجا حرفایی رو بزنم که قرار نیست کسی بشنوه. しѺ 乇 عاشق معلمم しѺ 乇. پ رواز ل ح ظ ه ها .

دوستای عزیزم متن زیر نوشنه یکی از دوستای من به معشوقشه اما نخواسته اسمشو ببرم. امیدوارم از خوندنش لذت ببرین. واژه ی آشنای زندگی من. فصل خاطرات باران خورده ی من. همیشه انتظار آمدنت را در انتهای کوچه های سردزمستان میکشیدم. اما اینبار سخت از آمدنت دلگیرم. چیزی تا آمدنت باقی نمانده اما. حرف از آمدنت خدا می داند دلم را غصه دارد میکند. تو که شاهد همه ی روزهای شیرین من در بستر خود بوده ای.

گاهی نه گریه آرامت می کند. نه فریاد آرامت می کند. آنجاست که با چشمانی خیس. رو به آسمان می کنی و می گویی. تو درد دل می کنم. تا کم کم چشم هایم با. و قلبم سبک می شود آنوقت تو می آیی و تمام فضای دلم را پر می کنی. و من دیگر آرام می شوم. و احساس می کنم هیچ چیز نمی تواند مرا از پای دربیاورد! چون تو را در قلبم دارم.

اولین روحانی شهید دفاع مقدس. تا به حال اینگونه در مورد خدا نخوانده اید! زندگی اما به سبک طلبگی. حق بده ه واییت ب شوم.

هیچ بارانی ردپای تو را از کوچه قلبم نخواهد شست! شنبه 14 مرداد 1391. هیچ چیز در طبیعت برای خود زندگی نمیکند. رودخانه ها آب خود را مصرف نمیکنند. درختان میوه خود را نمی خورند. خورشید گرمای خود را استفاده نمیکند. زنها هرگز نمیگویند تو را دوست دارم. ولی وقتی از تو پرسیدند مرا دوست داری. سکه ها همیشه صدا دارند. اما اسکناس ها بی صدا. پس هنگامی که ارزش و مقام شما بالا میرود.