حکایت های فرهنگی در جبهه انقلاب اسلامی. خاطرات و یاداشت های فرهنگی محمد صافی اصفهانی.

میبینم که یه نصفه شب دیگه شد و باز من اومدم. یعنی این لپ تاپ هم درست شد و من باز نمیتونم درست حسابی بیام پست بذارم یا همه ی نخونده هامو بخونم. امشب فقط رسیدم همه ی بیانی ها رو بخونم. بقیه رو هم گذاشتم تو صف برای بعد دوشنبه. آخ یعنی چه عصری بشه عصر سه شنبه. یه عالمه میوه پوست گرفتم,میشینم کل عصر رو د بخون و کامنت بذار و کامنت تایید کن و این حرفا. خوب قرار بود آخرین امتحان من سه شنبه ای که گذشت باشه.

به جمع ما خوش اومدید. این وبلاگ را دنبال کنید. آدم ها مهربانیشان توی چیزهای مختلف ته نشین می شود. به قلم و صدای بانو ف تک نقطه.

نوشته شده در جمعه ۲۴ دی ۱۳۹۵. نوشته شده در پنجشنبه ۲۳ دی ۱۳۹۵. چشم های میشی رنگت که آینه ی دلت بود. لمس کردن تنبور با سر انگشتات. رد پیف اسپری زیر یقه ی بلوز آبی رنگت. ترس ت از صدای بلند و فوبی دعوا. اسکناس 20تومانی تا نخورده ی عید قربان. آلبوم کامل شجریان توی داشبورد ماشین. خنده هات وقتی از همه چیز رضایت داشتی. این روزها من دارم این هارو مرور میکنم.

انتظاری از جنس ظهور برای او که چشم به راهش هستم. لحظه ایی در زندگی درونم هستم که خویش نیابم کسی جز خویشتن در درون. درست باز همان روز لعنتی ست. البته روز که چه عرض کنم شب تنهایی با خلوت تنهایی ست. دانسته از درون خویش مزخرفاتی می زند. خاطرات آن روزگار سرد را می آورد. حاصل آن خرده فکرهایه آسوده را می گوید. از مزخرف ترین شب تنهایی دوست می نالند.

شب پ ست کها و روز پ ست کها. ا خ تاپوس ن و ش ت ک ها. عشق را برترین مقام است.