وبلاگ شخصی سهیل نامی . ولی باز هم از جاده روزگار خارج نشدم چون می دانستم روزی بلاخره می توانم عشق را تجربه کنم.

آقا من نمی فهمم رفاقت رو چجوری معنی می کنن آدمایی که سر هر مساله ای به پر و پای هم می پیچن. نگه داشتن رفاقت از ازدواجم سخت تره باو! Run for Your Life.

همچنان که دراز کشیده بودم و داشتم می مردم. من یک سال و شش ماه خندیدم. بهت گفتم خوش تیپ ترین تپلی دنیایی. برای گل سر های رنگی رنگی که میخواستم برایت بخرم نقشه کشیدم. بهت گفتم وقتی تومور بیشعورت را شکست دادی کجاها که نمی رویم. به هیچ کس نگفتم مادرجان بهارم را دکتر یک سال قبل چال کرده. قسم خوردم نگذارم هیچکس چالت کند.

قفسى ب وسعت ذهنم و سیاره اى به وسعت زندگیم! قفس تنهایى سیاره ى من. قفسى ب وسعت ذهنم و سیاره اى به وسعت زندگیم! تماس با یک دیوانه! در زیر این آسمان آبى پسرى رو به آینه نشسته و قهوه اش مینوشد. قهوه اى به تلخى خودش. در کلبه ى کوچک خود نشسته و به فکر ساختن دنیاى خویشتن است. گاه دست و پایش زخمى میشود. غرورى دارد به عظمت کوه. نمیتواند قبول کند که به زانو درآمده. همه چیزش را باخته به جز.

با من بیش تر اشنا شو. بوق بوق تماس بگیرید بامن. زمان از دستم در می رود. وقتی که در این الونک نشستم. چای وقهوه هم ندارم که مانند دوستان بنوشم. انگار قحطی زده است اینجا. ولی یک چیز فراوان است. انبوه کلماتی که نتیجه یک ذهن ارام. و من به همین الونک افتخار می کنم. چون من اهل تقلید نیستم. استقبال جهانی از مسابقه ایرانی. زندگی به سبک بیان! .