خب به قسمت دوم سفرنامه امسالم میرسیم. اگه دوست دارین قسمت اول رو بخونین به اینجا. خلاصه اینطوری شد که جلو جلو از همون 5شنبه شب یه آپارتمان گرفتن. سال گذشته پسر همین خاله م با خانومش و باجناقش رفته بودن مشهد و چون از جایی که گرفته بودن راضی بودن و پارکینگ هم داشت دیگه شماره شو برداشته بودن و این شد که زنگ زدیم و اوکی شد. هی منو از این شهر به شهر بعدی میبردن و قول یه فروشگاه کلوچه پزی بزرگ میدادن برای خرید کلوچه! پارک های بجنورد اطرافش شلو.

من با تو از هیچی نمیترسم. سلام امیدوارم خوب باشید . بنویسید دیگه من انگیزه میخوام! این روزا زیاد .

بیهوده است پی خاطرات رفتن به باغی میرسی لبریز پاییز به نیمکتی با یک جای خالی و رهگذری . تولد سه سالگیت مبارک . اصن تلگرامم برای همین نصب کردم واگرنه منکه اصن اهل اینجور گروهکهای منافقین نیستم که .

خودم الان شرایط همکارم رو دارم. واقعا از محیط و فرهنگ زشت رایج تو محل کارم متنفرم. تا امروز حدود یکسال از قرارداد پنجسالهمون گذشته. منظورم دقیقا به فیلمهای تخیلیشونه! وحشتانکه.

هرچقدر دلم خواست از ته دلم جییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییغ کشیدم اونقدر که تا همین الانش گلو درد دارم. هرچقدددددددددددددددددددددددددددددددر که دلم خواست تو رودخونه ش آب بازی کردماز سرسره ها بالا پایین رفتم شوخی کردیم خندیدیم.

فکر کنم کم کم داره تابستون شروع میشه. دنیای مجازی جایی برای حرف های دلم. ولی وایییی چه حالی میداد زیر باد کولر کلی میخوابیدم. ویلا چند تا موجود بین کرم و هزار پا داشت. پدر جان مهربان اینارو با جارو و خاک انداز جمع میکرد مینداخت بیرون.

بخندخنده ات از دیگران قشنگ تر است! بخندخنده ات از دیگران قشنگ تر است! باید یکبار به خاطر همه چیز گریه کرد. آنقدر که اشک ها خشک شوند. باید تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی را ورق زد. به چیز دیگری فکر کرد. باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد. خوش به حال من تو شدی مال من.