بعد از رفتنش اینجا زندگیم شد. تنهایی من پایان نداره,تا اخر عمر با من میمونه,چون خودم میخوام. میدونم برمیگرده و یه روزی اینجا از رسیدنمون بهم مینویسم. جوری میشدم حس میکردم زبونم بی حسه و دیگه نمیتونم حرف بزنم. کتاب دانلود کردم,کتاب میخونم,کلش بازی میکنم.

د ختر ے که م ל با شم. 67 پایانی و شروعی دوباره. معذرت میخوام که باعث ناراحتی و یا نگرانی بعضیاتون شدم. خیلی از دلایل و کارا باعث شد ننویسم. اونجایی که گذاشتن ادرس واسه تک تک ادما سخته همینجا میزارمش. البته اگه هنوز کسی اینجا رو بخونه. وقتی از ساعت 8 صبح تا 6 صبح فرداش و چند شب قبلش میشینی کار میکنی و تمام شب بیدار میمونی که اونی که میخوای رو تحویل بدی. اما تو مرحله اخر کارت داغون میشه! با چشمای بس.

زندگی گل سرخی است که گلبرگهایش خیالی وخارهایش واقعی است! بعد چند روز سر و کله زدن با امتحانات بالاخره درست و حسابی اومدم. چند روزه خیلی دارم فکر میکنم درمورد اینجا. درمورد تصمیمی که باید براش بگیرم. اینکه اینجا بمونم یا نمونم. اصلا بازم به وب نویسی ادامه بدم یا نه. اعتماد کردن سخت شده برام دیگه. امروز ولی به یه قطعیتی تو تصمیمم رسیدم. پرونده ی این وبلاگ اینجا و برای همیشه بسته شد. ولی یه حرفی دارم با اونی که منو مجبور کرد به اینکار. درسته اینجا یه دنیای مجازی. ولی ماها همه واقعیت داریم. بعد یک امتحان سخت! .

میبینم که یه نصفه شب دیگه شد و باز من اومدم. یعنی این لپ تاپ هم درست شد و من باز نمیتونم درست حسابی بیام پست بذارم یا همه ی نخونده هامو بخونم. امشب فقط رسیدم همه ی بیانی ها رو بخونم. بقیه رو هم گذاشتم تو صف برای بعد دوشنبه. آخ یعنی چه عصری بشه عصر سه شنبه. یه عالمه میوه پوست گرفتم,میشینم کل عصر رو د بخون و کامنت بذار و کامنت تایید کن و این حرفا. خوب قرار بود آخرین امتحان من سه شنبه ای که گذشت باشه.

هنوزم باورم نمیشه وقتی بهش فکر میکنم. حتی هنوزم باورم نمیشه چجوری انقدر باهات صمیمی شدم. که چرا دلم برات تنگ میشه. روزای اومدنت داره نزدیک و نزدیک تر میشه. یه سال گذشت و هنوز میخوام بشناسمت. سال قبل از دهنمم نمیگذشت همچین اتفاقی.

که هیچ وقت وجود نداشتن . هیچ زمانی بهتر از همین لحظه. برای شاد بودن وجود ندارد .

حالمو بهتر میکنه پس انجامش میدم. برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید. برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید. من آمده ام وای وای. برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید. امان از یه عالمه دوست داشتن! برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید.

الان در حال خوشحالی در کردن هستم. خب من تو خونه همیشه جز پنجشنبه جمعه ها تنهام برا همین همیشه موبایل تو دستمه و تو تلگرام تو گروههای مختلف میچرخمو همیشه آنلاینم. بعد همیشه بدم میومد که انقدر آنلاینم . هی مامانم یا خالم اینا میگفتم مثلا دیشب تا 2 بیدار بودی . از طرفی بدم میومد خیلی که لست سین بزنم. حالا من بیظرفیت یکسره تو تلگرامم. بعد مامانم بعد از 4 ساعت که مولانه آنلاین بودم پیام داد کجایی خبری ازت نیست. خدایا این شادیای کوچکو از من نگیر.