چقدر دلم واسه اینجا تنگ شده بود. اما چون از دست پسرمون توی روز لب تاب گم میشه. شبا هم که دیگه همسری با لب تاب کار داشت تا صبح و دیگه نوبت به من نمیرسید. نمیدونم از کجا شروع کنم و چی بگم. شروع میکنم تا ببینم چی یادم میاد. اول اینکه تا دو هفته ی دیگه انشاالله من عمه میشم.

سعی ام این است بنویسم تا خالی شوم از غصه و گاهی تقسیم کنم شادی را. خواهش میکنم حتما حتما توی نظرات ادرس. سلام داریم از این خونه میریم باهمه خاطرات خوب و بد داریم میذاریمش و میریم.

لحظه های من و تو. دیروز با شوهری رفته بودیم سونو سه بعدی بگیرم و از سلامت نی نیم مطلع بشم. عجب حالی داد سونو سه بعدی. همش ورجه وورجه میکرد . دکتر که میخاد چکش کنه همش تکون میخورد. همش دستاشو بالا و پایین میبرد. اینقده واضح بود که انگشتاشو میشمردم. شوهرمم صدا کردم باهام اومد داخل مطب.

عتیقه لب دس نباشه لطفا. فدات بشمو قربونت برم و جون منی و زنده باشی و به پای هم پیر بشید و چه عروس خوبی هم نقل مجلس بود. اینا همین چند روزه است. منم فوری در گوشش گفتم حالا این چند روزه رو خوشحال باشیم تا بعدا. بعد از اون منه جوگیر خودشیری.

لحظه های سه نفره! از اسمان رسیده ای نگو زمین که باورم نمی شود! بسم الله الرحمن الرحیم. و إ ن ي ك اد ال ذ ين ك ف ر وا. ل ي ز ل ق ون ك ب أ ب ص ار ه م ل م ا. س م ع وا الذ ك ر و ي ق ول ون. ان ه ل م ج ن ون و م ا ه و إ ل ا. ذ ك ر ل ل ع ال م ين. اگه زندگیه دو نفرم به شیرینیه عسل بود. کلبه ای به رنگ آسمان.

این یک زندگی جدید است. باقی عمرم را در کنار یک طلبه خواهم بود. 7 بهمن 90 عقد کردیم. روزهای خوشی که در کنار محمدم دارم را مینویسم. از ناخوشی ها هم مینویسم. میخواهم کسانی که تا به حال با یک طلبه زندگی نکرده اند,بدانند زندگی با طلبه چطوری هست. اگر دوست داشتید,دنبال کنید. خلاصه اینکه,با تمام تفاوتهای موجود,من سعی میکنم خودم را عادت بدم به این زندگی جدید.

زندگی بعد از بچه دار شدن خیلی شیرینتر از قبلشه. من و همسرم نه نتها از هم فاصله نگرفتیم که خیلی به هم نزدیکتر شدیم. محرم با محمد مهدی 3 ماهه میرفتیم مسجد و مشکلی پیش نمیومد. خدایا ممنونم به خاطر همه چی.

و إ ن ی ک اد ال ذ ین ک ف ر وا ل ی ز ل ق ون ک ب أ ب ص ار ه م ل م ا س م ع وا الذ ک ر و ی ق ول ون إ ن ه ل م ج ن ون و م ا ه و إ ل ا ذ ک ر ل ل ع ال م ین . ظ توسط یک بانو نظرات . بیرون خرید یهو دلم خواست واسه همسر یه چیزی بخرم نتیجش شد یه کفش قهوه ای چرم. که خیلی جلوی خودمو گرفتمو به هیچ کس نگفتم. و الانم قایمش کردم زیر تختمون تا یه کیف قهوه ای اداری هم براش بخرممو بشه کادوی قبولی و تولدش تو شهریور.