روزنوشت های آقای سر به هوا . این صفحه مجازی آینه ای از روزگار زندگی من است و نوشتن بخشی از رسالت من! از بیهوده هایی که گاه و بی گاه سراغ مغزم را میگیرند تا عکس های نیمه جانی که دریچه دوربینم ثبت میکند را در این وبسایت با شما به اشتراک میگذارم . اینجا نارین از دل میگوید. من و کاغذ و قلم.

فقط دو تا گل خوشمل. رنگ سبز خیلی خوب و یه رنگه! شیرینی عشق یا کیک عشق. زمان گذشت و رفت بیخیالش شو.

حداقلش این است که یکی را دوست داری که روزی به او می رسی. حداقلش این است که یکی را دوست داری که روزی به او می رسی. یه کوچولو اینفورمیشن درباره لولا پالوزا. اینجا نه از کسی نوشته میشود و نه برای کسی. روزی که دیگر صبحی وجود نخواهد داشت . پلی باشد که جمعه را.

دختری مسلمان آن هم شیعه ولایی. نمی گویم حتما چادری باشیم. اصلا هر طور که می خواهیم. مگر غیر از این است. که برهنگی ما را می خواهند. خودم را ارزان نمی فروشم. قیمتم را خدا می داند و بس. کاری نمی کنم که تو با دید حیوانی ات. مثل یک حیوان به من نگاه کنی.

لیک این آرامش پایان راه نیست. مانقطه پرواز تو برای رسیدن به اواست. سپاس خدایم را که بی منت می بخشد. یک سال چه زود گذشت.

اگر نوشتم مخاطب خاص ندارد. چون کسی ارزش خاص بودن را ندارد! یکی رو دارم که. خب بایدم ناراحت بشه ولی خب جالب بود خخخخ. فازم خارجیه تو درک نمیکنی. خخخخ چه مامان بابای باحالی داری . آره والا امروز سه تا پیاز پوست .