Każda komórka kruchego ciała ZAMARŁA. Jedynie źrenice szmaragdowych oczu rozszerzały się z ruchem Jej ciała. Przez umysł przebiegały różnorakie myśli, lecz wciąż były skoncentrowane na Niej. Delikatnie przygryzając dolną wargę patrzyłam jak jej ciało wiło się w spazmach światła. Ciepło bijące od Niej porywało mnie w sam środek wiru namiętności. Teraz liczyła się tylko Ona i ja. Paradoks szerzy się wokół mnie.

Dzień dobry, że tak pozwolę sobie skłamać. Łzy to słowa, których serce nie umie powiedzieć. Pamiętam jak kiedyś byliśmy pewni, że zawsze będziemy istnieć. Nie chcę już więcej czekać ani wierzyć w rzeczy, których nie potwierdza życie. Jest taki moment, kiedy ból jest tak duży, że nie możesz oddychać. Niektórych bardzo boli fakt ,że sobie radzę. Mnie po prostu przeraża że zapomnisz.

Obudziłam się z bólem głowy. To wszystko było spowodowane wieczornym płaczem, którego niestety nie mogłam powstrzymać. Czasem nie wiem jak mam radzić sobie z problemami. To wszystko, to całe życie przytłacza mnie wielkim kamieniem do ziemi i nie pozwala swobodnie oddychać. Powiedziałam podnosząc słuchawkę i przystawiając ją do ucha.